Vrouwen aan het roer bij slagerij Ali en Brenda
Het slagersvak is één van de oudste ambachten van de wereld; een nog steeds door mannen gedomineerd ambacht bovendien. Toch druppelen er langzaamaan ook vrouwen het vak binnen. In de sfeervolle dorpsslagerij in Harkema bijvoorbeeld, waar Alie en Brenda de scepter zwaaien.
De slagerij in het Friese dorp bestaat al sinds de jaren 1970. Toen slager van der Sluis aangaf te willen stoppen, keken Alie van der Tuin (39) en Brenda Roorda (38) elkaar diep in de ogen. De hartsvriendinnen en al jaren werkneemsters in de slagerij, besloten de stap te wagen en de slagerij over te nemen. Zoveel verschil zou het niet maken. De winkel draaide immers al jaren op hun schouders, omdat de slager zelf het liefst achter de schermen werkte.
Gemoedelijk
Alie: “De overname ging niet zomaar. We hebben alles heel goed doorgesproken met de oude eigenaar en natuurlijk ook met onze mannen. Onze gezinnen, en vooral de kinderen, mochten er niet onder lijden. Gelukkig pakten onze partners het allebei goed op. Zij stonden, en staan nog steeds, volledig achter ons.” Er werd een BV opgericht, waar beiden voor 50% in participeren. In februari 2005 ging de vernieuwde zaak van start. Van meet af aan houden de dames zich vooral bezig met de winkel. De slager die er al werkte, bleef in dienst. Brenda: “De klanten vonden het geweldig, die waren blij dat we bleven en dat ze hun vertrouwde gezichten bleven zien.”
“Harkema is een klein dorp, de inwoners hebben een sterke onderlinge band,” vevolgt Alie. “Weinig ontgaat ons, we weten wat er speelt: of nu gaat om geboorte en feest of ziekte en alledaagse beslommeringen.” In de winkel is de sfeer daardoor gemoedelijk, Alie en Brenda staan bekend om hun persoonlijke aanpak. Een voorbeeld daarvan geven blijkt niet gemakkelijk voor iets dat zo van nature gaat, ze moeten er echt even over nadenken: “We hebben een klant die een onsje vleeswaar wel heel veel van hetzelfde vind voor haar alleen,” begint Alie dan toch. “Nou, dan verkopen we toch een onsje van vier verschillende soorten! Zo werkt dat bij ons.”
Samenwerking
Om de zaken werkbaar te houden in combinatie met hun gezinnen, werken ze onafhankelijk van elkaar. Alleen op drukke dagen staan ze samen in de slagerij. De taakverdeling is gebaseerd op hun persoonlijke sterke punten; Brenda is vooral van de organisatie en het papierwerk, Alie is meer de prater en houdt zich het meest bezig met de zakelijke besognes. Om lopende zaken af te handelen, bellen ze elkaar geregeld. Een officieel werkoverleg houden ze nauwelijks, en grotere zaken worden tussen neus en lippen afgehandeld wanneer ze allebei aanwezig zijn. “Dat is geen enkel probleem,” vinden ze allebei. “We zijn vriendinnen en vertrouwen elkaar volkomen. We komen er altijd uit,” lacht Brenda.
De dorpse aanpak
Of ze het echt anders uitoefenen dan mannen? “Het verschilt vooral in de presentatie denk ik,” aldus Brenda. “Onze afwerking van de producten en schalen is misschien wat verfijnder en we hebben veel aandacht voor de uitstraling en inrichting van de winkel. Maar wij snijden ook gewoon de biefstuk hoor, en geven bereidingsadviezen. De klant vraagt dat van ons. Wij staan hier al meer dan twintig jaar en hebben die rol van de slager overgenomen.”
Vakvrouwen Alie en Brenda staan in het dorp en omgeving bekend om hun bekroonde droge worst, de dagvers gebraden artikelen, hun Meesterlijke hamtaart en de ‘Harkemaster bollen’: kleine overheerlijke ovenbroodjes met stukjes grillworst, kaas en een lekkere saus. Ook blinken ze uit in hapjesschotels. Vrijwel wekelijks ligt er wat nieuws in de toonbank; zelf bedacht of aangedragen door Uw Slager. “We merken wel dat alles gemakkelijker moet in de ogen van de consument,” ziet Brenda. “We gaan daarom meer inspelen op tweeverdieners, mensen die wat anders willen en bewust kiezen voor kwaliteit.” Maar de veranderingen mogen niet overhaast plaatsvinden: “We zijn een echte dorpsslager. Dat vereist een voorzichtige aanpak. Nieuwe producten aanbieden zonder opdringerig te zijn.”
Feest
Binnenkort bestaat de zaak 12,5 jaar. “Dat moet natuurlijk gevierd worden,” zegt Alie. “Maar niet met een grote reclamecampagne, dat past niet bij ons. Gewoon via facebook, en met een partytent met proeverijen.” Brenda: “En een springkussen voor de kinderen. Lekker dorps.” Lachend zitten de dames aan de tafel in de kantine. Ze hebben duidelijk lol in hun ‘slagersaanpak met de vrouwelijke touch’. Vrouwen aan het roer. Niks mis mee.
