Stadsdichters schrijven ode aan lupine
Een echte liefdesverklaring aan de Lupineboon schreef stadsdichter Larissa Verhoeff uit Ede. Het komt uit de grond van haar hart. De Wageningse stadsdichter Ellen van der Kolk gooide het over een andere boeg en schreef over een eerste herinnering aan lupine. Beide stadsdichters kenden de lupineboon nog niet toen Lekker Lupine hen vroeg om zich te laten inspireren op de voor velen nog onbekende boon. Een boon die net als soja eiwitrijk is, maar een boon die in tegenstelling tot soja beter in het Nederlandse klimaat geteeld kan worden. Daarnaast is de lupineboon geschikt om direct te consumeren, alleen kennen veel Nederlanders de boon nog niet. Lekker Lupine is vast besloten om deze gouden boon op ieders bord te krijgen en betrekt daarbij niet alleen boeren en chefs, maar ook wetenschappers, verwerkers, retailers, studenten, consumenten en dus ook kunstenaars. Om de teelt en afzet te vergroten van dit eiwitrijke gewas hebben we iedereen nodig bij het ontwikkelen van een robuuste lokale voedselketen aldus Marieke Laméris van Lekker Lupine en Proeflab Wageningen.
Door andere ogen
Lekker Lupine ervaart dat de bekendheid van de in Nederland geteelde lupineboon wel steeds groter wordt maar dat een grote groep de boon nog niet kent. Vanwege de originele kijk en expertise vanuit de kunst- en cultuur sector verwacht Lekker Lupine dat zij een belangrijke bijdrage kunnen leveren door nieuwgierigheid aan te wakkeren omdat zij met andere ogen kijken naar de missie van Lekker Lupine. Marieke Laméris benaderde daarom 2 stadsdichters uit haar achtertuin, regio Foodvalley. Ze bracht Larissa Verhoeff, Ellen van der Kolk samen met chefs Christian Weij en Judith Tesselaar die al met lupine koken, lupine boer André Jurrius, WUR student en stagiair Emile Samsom. Ze maakten kennis met het verhaal van lupine, proefden lupinekaas die het Smaakpark ontwikkelt, humus en falafel van lupine die Vreemde Streken op de kaart heeft staan en natuurlijk de lupineboon zelf, zoals die nu in glazen potten te koop is. Daarna gingen de Stadsdichters met alle verhalen en inspiratie weer naar huis om te gaan schrijven. Ze waren beiden verwonderd dat ze lupine nog niet hadden ontdekt…
Nu te luisteren “Herinnering” en “Liefdesverklaring aan een boon”
Larissa en Ellen schreven vervolgens elk een heel eigen gedicht. Het zijn teksten geworden die dichtbij hen staan. Vanwege de maatregelen was een live optreden helaas niet mogelijk. Dat houden we tegoed, in het voorjaar als het lupineveld weer in bloei staat. Larissa en Ellen droegen hun gedicht deze week wel met passie voor in het Smaakpark. Nonye Onwuka, filmmaker uit Wageningen, die onlangs ook de serie Yes Ve-Gan maakte, heeft filmopnames gemaakt. De gedichten zijn nu online te zien via de website, linkedin, facebook en instagram pagina’s van Lekker Lupine.
Gedicht Ellen van der Kolk
Herinnering
Ik ben op bezoek bij iemand die ik eigenlijk niet ken, maar zij zichzelf nog minder.
Het ruikt hier naar mijn oma, dus ga zitten zodat haar huis in mijn kleren trekt.
Vanuit de keuken komt de vraag of ik lupine lust,
ik antwoord: 'Uiteraard', om te weten of dat waar is.
Misschien loopt achter het raam een hondje langs
met een meneer naar wie ze zwaait, ik zwaai maar mee.
Ze wil weten hoe zijn dag was. Ik vraag me af welke dag van wie.
Schoteltjes, scheve broodjes, blijkbaar lupine in bakjes
brengen haar aan tafel. Ze smeert en likt lupine
op en van haar broodje, kin, herinnering
als onderdeel van wat voor mij een eerste is.
Gedicht Larissa Verhoeff
Liefdesverklaring aan Lupine
Lieve boon, lieve Lupine.
Jij mooie proteïne-machine
Er viel niet genoeg aan je te verdienen
Je was niet chique genoeg
je was van boerentrienen: paupereten
en met dat oordeel verdween je uit ons weten
Vergeten en verloren, weggehoond
Jij armeluisboon, nooit gekloond,
nooit uitgewoond ook, maar ook nooit meer vertoond
er werd niet eens meer voor je gebeden
Je werd verwaarloosd, gemeden
je schoof nog verder naar het verleden
tot echt niemand meer wist dat je bestond
Volkomen ongegrond,
want jij kan alles wat soja ook kan
Nee. We hakken liever het regenwoud weg
laten mammoettankers varen, de hele wereld rond
footprints van zwarte vrijdagreuzen
en machtige kartels en hun rigoureuze keuze
voor het grote geld.
Wie bepaalt wat je eet?
Dat zijn we vergeten.
We moeten op date, lupine
Elkaar weer leren kennen.
Weten hoe goed we bij elkaar horen
Jij bent de stem van de natuur.
Zijn wij de oren?
De natuur heeft altijd alle antwoorden
we zijn alleen verleerd om goed te luisteren
naar het ratelen van de bonen in je doppen
Je fluistert onze naam, je wil weer samen
Je wil je niet meer verstoppen
Lieve boon, lieve lupine, met je footprint van nul
Jij bent van ons, en wij van jou, van origine
je was er altijd al, hè, op je akker
op je plek
en je wil dat ook wij onze plek weer kennen
en herkennen
Kus ons wakker
Lieve Lupine, jouw proteïne knort niet, loeit niet,
laat geen scheten, kost geen stookolie,
Jij bent een boon die de wereld kan veranderen
En verandering van spijs doet beter eten
Best knap. Je zou een standbeeld verdienen
Nee, niet jij, hè lupine - jij bent de doe maar gewoon
dan doe je al gek genoeg boon
Jij wil lupine zijn, gewoon lupine,
groeien en de natuur dienen
We hebben je eindelijk weer gevonden
en weet je, je bent beeldschoon
Nu gaan we je stampen, hakken,
koken, pletten en dan eten
onze liefde zal door vele magen gaan
Dat is je zeer verdiende loon
Soms zit de waarheid, de oplossing én de redding
Voor een beetje betere wereld
verstopt in een hele kleine boon