Duurzame visserij
Duurzame visvangst houdt in dat je op zodanige wijze visvangst dat je over langere tijd kunt doorvissen. Duurzaam betekent immers; bestemd om lang te bestaan. Als visserman leef je van de zee, dus daar moet je zuinig op zijn. Wanneer je de vissen en de natuur slecht behandeld is er op termijn geen werk meer voorhanden.
Bij de manier waarop er tegenwoordig gevist wordt daar kunnen we bij tijd en wijle best vraagtekens plaatsen. Door de moderne technieken en vangstmethodes vissen we de zeeën langzaam maar zeker leeg en beschadigen we de onderwater natuur heel behoorlijk. Wanneer we over tientallen jaren nog steeds willen vissen dan zullen we onze manier van werken aan moeten passen. Gelukkig is de internationale visserij daar volop mee bezig. Er worden allerlei nieuwe methodes ontwikkeld die het mogelijk maken met veel minder schade te kunnen blijven vissen. Allereerst zijn er nu al tal van regels waaraan de schepen moeten voldoen zoals de afmetingen van een schip, het motorvermogen en voor alles en nog wat zijn vergunningen nodig. Bijvoorbeeld voor de grootte van de netten en de grootte van de aanwezige mazen (gaten) in het net.
Enkele belangrijke regels voor de duurzame visserij zijn:
- De reders moeten verantwoorden wat ze doen.
- Ze moeten zo effectief mogelijk vissen.
- Regels moeten worden gerespecteerd en nageleefd.
- De visserij mag geen overbevissing veroorzaken of vissen met uitsterven bedreigen.
- De natuur mag niet worden beschadigd.
Bijvangst
Met bijvangst wordt bedoeld de vissoorten die gevangen worden tijdens het vissen op één bepaalde soort. Experts schatten in dat circa 35% van de visvangst onbedoeld wordt gevangen en weer over boord gaat. Bedenkelijk daarbij is dat rond de 90% het overboord gooien niet overleeft. De meeste bijvangst zie je bij de tropische garnalenvisserij, meestal vanwege het gebruik van te kleine mazen en de boomkorvisserij. Van hun vangst is ruim m90% bijvangst. Sinds 2015 wordt de verplichte aanlandplicht in de Europese Unie gefaseerd ingevoerd.
Meer info: dossier ongewenste bijvangst
Categorieën:
- Te kleine vissen die niet geschikt zijn om te kunnen keuren. De zogenaamde ondermaatse vis.
- Vis die moeilijk kan worden verwerkt of verkocht of waarvoor geen vergunning is afgegeven.
- Soorten als albatrossen, bruinvissen, dolfijnen, haaien en zeeschildpadden.
- Ongewervelde dieren als krabben, zeesterren en dergelijke.
Overbevissing
Regelmatig hoor en lees je dat men veel te maken heeft met overbevissing. De grote commerciële visverwerkende schepen hebben daarop een grote invloed. Door hun manier van werken vangen ze grote hoeveelheden pelagische vis weg en hebben ze veel te veel bijvangst. Verschillende wetenschappelijke studies geven aan dat de visstand wereldwijd daardoor langzaam maar zeker instort en zal dalen tot een dramatisch niveau. De overbevissing is niet alleen dramatisch voor de verschillende vissoorten, maar ook voor de vogel-, vis, schildpadden-, dolfijnen- en walvisstand.
Al met al ernstige problemen waar menig land op deze wereld mee te maken heeft. Binnen de Europese Unie kennen we steeds meer regels als bijvoorbeeld de visquota om deze ernstige bedreiging te beperken en in te dammen. In deze quota wordt bepaald wat er per land binnengehaald mag worden. Ook gaan we ons steeds meer richten op de aquacultuur.
Ecologisch is de quotering van groot belang omdat overbevissing resulteert in een niette herstellen schade aan het marine milieu.
Een quotum wordt door de EU opgelegd. Daarbij wordt voor ieder land vastgesteld welke vis en hoeveel het mag vangen. Deze quota heten: TAC Total Allowable Catch.
Het vaststellen van deze quota gebeurt jaarlijks in Brussel. De ministers van de verschillende landen die de visserij in hun portefeuille hebben komen dan bij elkaar en volgen na rijp beraad de adviezen op die door biologen worden aangegeven. Uiteraard probeert iedere minister voor zijn land een zo groot mogelijk quotum binnen te halen. De quota zoals Europa die kent zijn gebaseerd op de historische rechten van de verschillende landen. Zo is Nederland van oorsprong een platvis land en staat België bekend om zijn belang in de vissoort tong. Daarbij wordt met het vaststellen van de quota rekening gehouden. Het vaststellen van de visquota’s niet eenvoudig want er spelen grote tegengesteld belangen op het gebied van de politiek, milieu, en inkomen.
Het naleven van de quota wordt gecondoleerd door een afdeling van het Ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie, de AID de Algemene Inspectie Dienst. Deze dienst is in iedere vissershaven present met een eigen kantoor van waaruit de schepen niet alleen administratief maar ook fysiek gecontroleerd worden.
Keurmerken voor duurzame vis
De belangrijkste keurmerken voor duurzame vis zijn:
MSC-keurmerk (Marine Stewardship Council). Keurmerk voor in het wild gevangen vissen. Deze organisatie stelt regels op voor duurzame visserij en visverwerking. De organisatie werkt samen met wetenschappers en overheden. Het MSC is een internationale onafhankelijke organisatie, opgericht in 1997 door het WNF en Unilever. MSC zet zich in om duurzame visvangst te bevorderen. Sinds 1999 is de organisatie onafhankelijk. MSC heeft als doel het visaanbod in de zee voor de lange termijn te garanderen. Ook wil de organisatie de leefomgeving van de vissen gezond houden. Dit kan door goed beheerde, verantwoorde visserij. Wat doet het MSC?
ASC-keurmerk (Aquaculture Stewardship Council) is een consumentenkeurmerk voor verantwoord gekweekte vis. ASC staat voor Aquaculture Stewardship Council ASC is een onafhankelijke internationale non-profit organisatie die een certificeringsprogramma voor verantwoorde viskweek beheert en verder ontwikkelt.
De organisatie is in 2009 opgericht door het WNF en het Initiatief Duurzame Handel. Vis met het ASC-keurmerk komt uit kwekerijen die aantoonbaar goed omgaan met de natuur en richtlijnen naleven op het gebied van sociale omstandigheden voor arbeiders en lokale. Wat doet het ASC?
Verder kennen we nog: Naturland, Global GAP, Waddengoud en Dupan
♦ Naturland
♦ Global GAP
♦ Waddengoud
♦ Dupan
Alle keurmerken moeten voldoen aan de criteria van de Good Fish Foundation en hebben vooral betrekking op de standaard, de certificering- en controle procedures en uiteraard de traceerbaarheid. De uitgangspunten zijn gebaseerd op internationale codes en richtlijnen.
