Afslag en veiling
Wanneer de vis gevangen is zal deze verkocht moeten worden. Eenmaal aan de wal gaat de vis naar een vismijn/visafslag/visveiling.
De naam ‘mijn’ is afkomstig van het Oudnederlandse woord ‘mijnen’ dat verkopen betekent. Dat gebouw ligt meteen aan de haven zodat de vis meteen uitgeladen en overgebracht kan worden. In de vismijn wordt de vis gesorteerd en gecontroleerd op kwaliteit, gewogen en klaargemaakt voor de verkoop. Daarna begint de veiling van de gevangen vis. In Nederland kennen we 11 bekende visafslagen / veilingen. Verschillende veilingen zijn lid van de UFA; de United Fish Auctions zoals die in Scheveningen, Stellendam en Colijnsplaat.
Op de veiling worden de vissen aangeland. De aangeboden vis is per partij afkomstig van één schip. Soms is dat maar een beetje, maar het kan ook een paar duizend kilo van een soort zijn. Van heel speciale vissen is het er soms maar één. De meeste kist wordt echter per krat of kist verkocht. Voor aanvang van de verkoop schouwt (bekijkt) de handelaar de aangeboden vis. Zodat ze weten wat ze hebben willen en wat ze bereid zijn ervoor te betalen. De vis wordt verkocht onder leiding van een veilingmeester.
De handelaren zitten achter hun desk met daarop een telefoon en het belangrijkste ‘de knop’ waarmee de mijnklok stil kan worden gezet. Op de klok, een soort digitale wekker, zie je in een oogopslag welke vis er wordt geveild. De wijzer loopt terug vanaf het hoogste bedrag en de koper drukt op zijn knop wanneer hij de prijs interessant genoeg vindt. Het is de kunst van de koper op het juiste moment te drukken om de aangeboden vis voor het juiste bedrag aan te schaaf. Heel simpel. Te snel drukken is te duur en te laat drukken betekent dat je de aankoop mist.
Na het einde van de veiling wordt de vis door de kopers afgehaald en afgeleverd op de plaats van bestemming.
Belangrijke organisaties
