Even stilstaan bij… Woarst in Arnhem
In één van de gezellige smalle straatjes in de binnenstad van Arnhem zit Woarst. Buiten, direct naast de entree, een bankje en een bistrotafel. Daarop uitnodigend een mooi bord met dungesneden plakjes droge worst. Je stopt en proeft. Verrast door de smaak, kun je niet anders dan de winkel binnengaan: dit vraagt om meer!
Het ruikt er kruidig; naar tijm, venkel, rozemarijn en knoflook. De inrichting is stoer en authentiek. Witte metrotegels, een groen beschilderde wand, robuuste planken vol heerlijkheden: Italiaanse toast, pasta, authentieke sausen, Italiaanse bieren en wijnen. Boven de toonbank een heerlijke variatie aan worsten en hammen, in de toonbank een keur aan nóg meer droge worstjes: Nederlandse en buitenlandse, onder meer Brandt & Levie, en Olijck. In de koelvitrine prachtige, zelfgemaakte terrines en bakken vol olijven: groen en zwart, in allerlei smaken en marinades. Het is zaterdagmiddag. De winkel staat vol en het is er gezellig. Eigenaren Matthias en Gerard vertellen over de smaken van hun producten, laten proeven en zijn oprecht geïnteresseerd in de klant. De lach op hun gezicht is spontaan. Wie hier met slechts één product de winkel verlaat, staat wel héél sterk in zijn schoenen.
Horeca-achtergrond
“Mijn opa en oom waren allebei slager; opa had vier slagerijen in Dortmund,” vertelt de in Duitsland geboren en getogen eigenaar Matthias Peuser, enkele dagen later tijdens een rustiger moment in de winkel. “Mijn oom had later ook horeca. Als 13-jarige jongen stond ik bij hem in de zaak al biertjes te tappen en werkte ik mee in de keuken. Ik wist niet goed wat ik wilde worden, en besloot de koksopleiding te gaan doen.” Een stage bij Mövenpick onder leiding van een goede chefkok maakte de ambitie in hem los. Die bracht hem naar het Hilton in Londen, en naar de keukens van onder andere het Sharaton en Harrods. In 1995 stapte hij uit de horecawereld: “Ik was het zat,” vat Matthias zijn beslissing destijds kort en bondig samen. “Jarenlang zo hard werken is niet goed voor je sociale contacten.” Hij schoolde zich om tot webontwerper, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan: de liefde voor lekker eten zit diep. En zo belandde hij op een dag in Nederland, waar hij in Arnhem, samen met zijn partner Gerard, nu Woarst runt. “Gerard en ik kunnen goed met elkaar werken,” vertelt Matthias verder. “Thuis gaan de gesprekken vaak over eten. Gerard kookt graag, hij is van oorsprong banketbakker. En ook verpleegkundige. Hij was jarenlang manager en directeur van verpleeghuizen. Hier doet hij vooral de administratie, en verder maakt hij de terrines en Italiaanse koekjes.”
Service vanuit het hart
“De bediening is een wezenlijk onderdeel van het genieten,” weet Matthias als geen ander. “Het eten in een restaurant kan nog zo goed zijn, als je als gast niet fijn bent geholpen, kom je er niet terug. Waarom zou je? Voor mij is het belangrijk dat iedere klant naar huis gaat met een glimlach. Alles draait om service. Gewoon, wat extra’s doen voor je klant. Vaak zit dat in kleine dingen en kost het weinig moeite: alleen wat aandacht en een beetje tijd. Te vaak proberen mensen allerlei uitvluchten te vinden om dat stapje níet te hoeven zetten, merk ik. Met zo’n instelling red je het niet als ondernemer.”
Hoe je het wel red, midden in de binnenstad? “Je laten zien, op streekmarkten staan, twee keer per jaar in de winkel een workshop worst maken geven, in samenwerking met Meneer Wateetons. In de planning voor komend jaar staan nog een wijn- en een bierproeverij; vanzelfsprekend aangevuld met een plankje met de lekkerste worstjes.” Wat hem ook helpt is een goed contact met de verhuurder. Matthias: “Hij zegt: ‘Als het goed gaat met jou, gaat het ook goed met mij.
Mijn oog valt op een bijzondere fles Limoncello: ‘Landgoed van de prinses’ staat er op het etiket. Waarom een limoncello uit Nederland en niet een van een gerenommeerd merk uit Italië? “Omdat ik deze maker ken!” lacht Matthias. Het is de instelling die als een rode draad door zijn ondernemerschap loopt. “Ik heb graag persoonlijk contact, met mijn leveranciers en met mijn klanten. Dan komt ‘beleving’ van binnenuit. Het is voor mij niets anders dan ‘leef je product’.”
Hoe Matthias de toekomst ziet? “Zal ik dromen of de realistisch zijn?” vraagt hij lachend terug. Hij denkt kort na, zegt dan: “Mijn droom is ooit ergens een tweede winkel openen. Maar dan moet ik wel iemand vinden die bij onze manier van werken past. Dat is denk ik de grootste uitdaging.”
