Bergen verzetten
Vakantie is voor mij zwemmen, lezen, luieren en lekker eten, maar ook: nieuwe plekken ontdekken, uitdagingen opzoeken en bergwandelen… Há! Dat is gelijk een uitdaging: een berg vinden op onze coronalocatie Rundumhause.
Met de Posbank en de Zijpenberg zowat in de achtertuin, maak ik geregeld de nodige hoogtemeters. Ik kan de paadjes inmiddels wel dromen, dus die vallen af. De Amerongse Berg, 69,2 meter boven NAP, is het hoogste punt van de provincie Utrecht en onbekend terrein. Die wil ik bedwingen, en het volledige gezin wil mee. ‘Dat varkentje zullen we eens even wassen’, lachen ze.
We wandelen kilometers lang over singletracks, snoepen her en der wat bramen onderweg en bereiken dan de voet van de ‘berg’. We lachen. ‘Appeltje-eitje’ zegt onze middelste (16) naar boven blikkend. ‘Kaasje!’ vindt haar oudere zus.
Maar het is bloedheet. Mijn man is al zo rood als een tomaat en het klimmetje is nog niet eens begonnen. Ons water is bijna op. ‘Mam, heb je nog wat te eten mee?’, vraagt de jongste; veertien jaar en altijd hongerig. Hij had om 10.00 uur zijn lunch al op. Maar hé! Daar ben ik natuurlijk op voorbereid, denk ik tevreden. Vruchteloos graaf in mijn rugzak. Geen koeltasje. Niks, ook niet mijn eigen lunch. Nu zweet ik echt peentjes. ‘Wat ben ik ook een ui’, zeg ik boos. ‘Het tasje staat denk ik nog in de auto.’ ‘Mijn schuld’, zegt mijn man, ‘Ik heb die tas gedachteloos teruggelegd in de achterbak.’ ‘Wiens schuld het is, zou me worst wezen’, moppert onze hongerige wolf, ietwat binnensmonds. Opeens is de pijp leeg. De berg op gaat zijn humeur beduidend bergafwaarts.
Bovenop de top staat de ‘Eenzame Eik’ niet zo eenzaam te wezen, omringd door wat bomen en een bankje. Geen kip te bekennen. ‘Was dat maar zo’, bedenk ik; dan kon ik dáármee, samen met de eerder gevonden tomaat, de peentjes en ui, het appeltje, ei en varkentje, de kaas en de worst, gemakkelijk een lekkere salade bouwen.
Op het bankje onder de eik delen de meiden eensgezind de broodjes die wél zijn meegekomen. ‘Als de berg niet tot Mohammed komt, zal Mohammed tot de berg gaan’, zegt de middelste wijs. Werpt onze opvoeding tóch z’n vruchten af. Samen kunnen we bergen verzetten.
Judith Witte
[email protected]
