Borskorn
Van een slager in Lochem kreeg Versinspiratie de hier beschreven tip.
Bij de grotere boeren werd vroeger wel eens een koe geslacht. Ter gelegenheid van een feest of omdat de koe niet volledig meer in orde was door de breuk van een poot, om maar eens een voorbeeld te noemen. Niet zelden werd een dergelijke koe, die eigenlijk veel te groot was om snel te consumeren, voor een deel verkocht aan een noaber of een andere geïnteresseerde koper. Ook werden delen van en koe ingelegd in zout zoals de biefstukdelen voor rookvlees.
Een interessant artikel was de ‘boskorn’. Die werd gemaakt van de ribbenkast de koe (de klapstuk). De hele borst werd, inclusief de platte botten (ribben) in kleine stukken gesneden en gezaagd, stevig gezouten en opgeslagen in pekelvaten of een Keulse pot[. Daardoor kon het vlees langer bewaard worden. Het vlees met been werd gedurende meerdere weken gezouten. Eigenlijk bleef het net zo lang in het zout tot het gegeten werd. Na het zouten ging de borskorn eerst een paar uur in koud water om het zoutgehalte aan de buitenkant wat te verminderen want het vlees was bremzout. Daarna werden de ribben met de maaltijd (hutspot) meegekookt. Het zoute vlees en het aanwezige bot gaven een aparte smaak aan de hutspot.
