Smoezelig
De ‘ambachtelijke ondernemer in voeding’ moet een toonbeeld zijn van vers, fris en hygiëne. Dat wekt vertrouwen. De consument ziet: bij deze versspecialist draait alles om kwaliteit. Helaas zie ik toch nog geregeld missers op dit vlak.
Is het door gewenning dat sommige ondernemers blind zijn geworden voor hun te oude stoepborden of een trottoir waar de puinhoop van voorbije winderige dagen nog voor de winkeldeur ligt? Is het gemakzucht dat de pui vol modderspatten zit en op een raam de resten van oude raambiljetten te zien zijn? Was het door tijdnood dat in de zelfbedieningsmeubels producten door elkaar liggen of wandrekken wel wat aanvulling kunnen gebruiken? Ik erger me aan een vieze deurmat en smoezelige vloer, aan een toonbank met halflege schalen, drip, verkleurde of beschadigde producten en slordige prijskaartjes. En ik ben vast niet de enige.
Het meest storende vind ik echter smoezelige kleding. Ik weet heus dat achter de schermen het werk doorgaat en dat de werkkleding daarbij nu eenmaal niet brandschoon blijft. Maar in de winkel kan het toch wel? Wen het jezelf af om je handen aan je schort of jas af te vegen! Het schort dat je in de werkplaats draagt, draag je alleen daar: zodra je de winkel inkomt, trek je een schone jas aan. Gebruik handschoentjes, en altijd schone vorken en tangen. Met kleine, eenvoudige maatregelen til je het niveau van hygiëne snel naar een hoger plan.
Ik wéét dat het borgen van de hygiëne een hoop werk is en tijd kost. En tijd is geld. Maar ik weet ook dat smoezeligheid geld kost. En dat een opgeruimde, schone werkomgeving en dito kleding bijdraagt aan een positieve winkelervaring van de klant.
Hygiëne heeft door corona in álle winkels topprioriteit gekregen: ook in de non-food. Tegelijkertijd is de consument de afgelopen maanden nóg kritischer geworden op schoon. Zo bezien hoop ik dat de coronacrisis een positief neveneffect heeft: dat bovenstaande situaties écht tot het verleden behoren.
