Een vrolijke noot
Ik bleef deze zomer ‘gewoon’ in Nederland. Niet omdat ik bang ben voor terroristische aanslagen elders in de wereld hoor, hoewel dat volgens recente cijfers van Het Nederlands Bureau voor Toerisme & Congressen voor veel Nederlanders een belangrijke reden is om niet de grens over te trekken. Het was omdat ik net ben verhuisd. Deze zomer wilde ik klussen en ons nieuwe nest eigen maken…
Als ik nu ‘nest’ type, denk ik ‘eieren’. En bij eieren, denk ik ‘Fipronil’. Het vrolijke ‘Breek de dag, tik een eitje’ zal nooit meer hetzelfde klinken.
Er was geen ontkomen aan, want iedere ochtend begin ik graag met het lezen van de krant. Kop koffie erbij, heerlijk (en ja hoor, ook nog steeds zo nu en dan een eitje). Paginagrote artikelen met verse feiten en analyses; over de NVWA, de rol van de overheid, de jongens van Chick Friend. Opiniepagina’s bomvol ongezouten meningen. Ook op de radio en tv: woordvoerders, wetenschappers, analisten, de ‘gewone man van de straat’.
Ik wilde er daarom eigenlijk niet meer over beginnen, hier, op deze plek. Er is al zoveel over geschreven en gezegd, wat valt er nog aan toe te voegen? Toch blijf ik op het onderwerp uitkomen. Logisch, want hier ligt mijn hart: het gaat immers over voeding en over voedselveiligheid, over ketencontroles, over mensen en de keuzes die zij maken.
En juist dat laatste triggert mij misschien wel het meest, realiseer ik me; de verhalen van mensen. In deze editie vind je daarom gewoon jouw collega’s terug. Mensen die, net als jij, passie hebben voor hun vak en houden van hun product. Zie het als een vrolijke noot, een gezonde dosis inspiratie. Life goes on.
