Puur en eerlijk
Ik zit aan mijn ontbijt en lees de krant, mijn handen om een kop koffie. Naast mij ligt mijn mobiel, waar ik nog andere nieuwssites, en mijn vrienden, volg. Op zowel de radio, papier als socialmedia is iedereen in rep en roer over de toename van ‘nepnieuws’. Welk nieuws kunnen we nog geloven? Wat wordt bewust de wereld ingeslingerd om onrust en verwarring te zaaien? Wie zitten er achter de verspreiding van het nepnieuws?
Het bestaan van ‘nepnieuws’ is niets nieuws, maar zo oud als de weg naar Rome. Net als gesjoemel met eten trouwens, en nepproducten. En allerlei andere frauduleuze praktijken. Wat er wel stevig is veranderd, is dat door social media (nep)nieuws zich sneller dan ooit wereldwijd verspreid. In Sint Petersburg schijnt zelfs een groot bedrijf te zitten waar mensen de hele dag bezig zijn om, vooral via socialmedia, onwaarheden te verspreiden. Bah, denk ik. Stomme wereld.
Gelukkig is het zaterdag: er is markt. Als ik het plein oploop, ruik ik gegrilde kip. Ook bij de viskraam is het druk. Geen twijfel mogelijk over de koopwaar, hier liggen vissen: compleet met kop en staart. Ik koop haringen en een vette gerookte makreel. Bij de groentekraam prijst de koopman zijn lekkere avocado’s aan. Ik hoef hem niet eens op zijn blauwe ogen te geloven, hij heeft het bewijsmateriaal gewoon op een presenteerblaadje liggen; romig-zacht met die perfecte nootachtige smaak.
‘s Avonds eten we de verse producten die ik die middag heb ingeslagen. Een bijzonder allegaartje van louter puur en eerlijk. Deels van de markt, deels uit de speciaalzaken; alles van echte versspecialisten. Gegrilde kip, een salade van tomaat en komkommer, avocado, gedroogde worstjes in verschillende smaken, makreel op brood. “Lekker”, vinden de kinderen. Aan hun hele houding en gezicht zie ik dat ze het menen. Ook daar is niets nep aan.
