Palmpasen
De zondag voor Pasen heet in de katholieke kerk ‘Palmpasen”. Een dag die herinnerde aan de intocht van Jezus Christus in Jeruzalem. De priester zegende, tijdens de kerkdienst, op die dag de palmtakken gemaakt van de altijd groene palm ‘Buxus Sempervirens’. Deze gewijde buxustakjes werden vaak op het graf van overleden dierbaren gezet als symbool van eeuwige rust.
Verder werden de takjes thuis achter een kruisbeeld gestoken dan had je altijd wat ‘bij de hand’. De gewijde buxus werd namelijk gebruikt om onheil af te weren. Tijdens een zwaar onweer liep menig gezinshoofd dan vaak door het hele huis en besprenkelde, met behulp van het takje, de verschillende kamers met eveneens op Palmzondag gewijd water. Zo vroeg hij de Heer om bescherming voor have en goed.
Voor de kinderen was ‘Palmpasen’ het feest van de paashaantjes en de felgekleurde, mierzoete en kleverige paaseitjes die aan lange slierten waren geregen. Alles hing bij elkaar aan de palmpasenstok. Deze stok had de vorm van een kruis en was omwikkeld met gekleurd papier en versierd met buxustakjes. Aan de uiteinden waren de paashaantjes gestoken. Vers gebakken door de plaatselijke bakker. Al snel was het haantje blind want het oog, gemaakt van een krent, werd er meteen uitgepeuterd. De snoepkettingen werden meestal al uitgebreid afgelikt tijdens de optocht met als gevolg dat je hele gezicht plakte van de zoetigheid.
In de Achterhoek werd tijdens de optocht een speciaal lied gezongen:
"Pallem, pallem, poasen,
Ei koerei, eikoerei,
Andern zondag kriege wi-j een ei,
Eén ei is gin ei,
Twee ei is ’n half ei,
Drie ei is ’n paosei.”
Volop Pasen op de foto geschoten, omstreeks 1952, voor de slagerij van Gerrit Kwak en de winkel van groenteboer Vulker op het Weurden 38a in Winterswijk,
