19-februari-2019 | Door: Kiki Stender
Verandering van spijs doet eten

Verandering van spijs doet eten

Ze waren er gelukkig mee opgehouden, mijn pubers, maar sinds de reclamecampagne op tv stelt het drietal weer dagelijks die vreselijk irritante vraag: “Wat eten we vandaag?” Om me te pesten vermoed ik, want ze vragen het bij voorkeur ’s morgens vroeg, als mijn hoofd slaperig is en het lijf nog moet opstarten. Mijn antwoord is een dooddoener, vast even vervelend als hun vraag: “Hussen-met-je-neus-ertussen.”

Ken je dat? Dat je wil gillen van iedere dag hetzelfde? De wekker die gaat, douchen, aankleden, ontbijten, dan op de fiets naar het werk, thuiskomen en de was thuis die nooit ophoudt, het koken van de dagelijkse pot en altijd wel één die er een lang gezicht bij trekt.  

Maar nu is het zaterdagochtend. Mijn pubers en man liggen nog op één oor. Het is stil in huis. Buiten is het gras wit van de rijp, de hemel kleurt roze-oranje. In mijn hand een mok koffie, ik heb mijn hardloopkleren al aan. In aanloop naar de marathon worden de duurlopen langer, dus er moet proviand mee: water en energie. Ik pak een sportgelletje, zoals gewoonlijk als ik meer dan 20 km onderweg ben. Maar nu twijfel ik. De substantie is mierzoet en plakkerig en ik ril bij de gedachte aan de chemische nasmaak. 

‘Wat eten we vandaag?’ vraag ik flauw in gedachten aan mezelf. ‘Verandering van spijs doet eten’ zeggen ze toch? Af en toe wat verandering is goed voor de mens! Doorbreek gewoon zo nu en dan de routine. Neem een andere weg naar huis: wie weet wat je tegenkomt? Experimenteer met nieuwe recepturen, gebruik andere ingrediënten. 

Ik kies nu voor een flinke hand paranoten, amandelen en rozijnen. Een test, want dat wegkauwen kost onderweg vast meer tijd dan een gelletje. Maar ach, ik heb geen haast. Ik besluit om paden te kiezen die ik niet eerder heb ontdekt. Misschien lukt het me zelfs om te verdwalen. 

Een nieuw jaar. Tijd om, letterlijk én figuurlijk, nieuwe wegen te bewandelen. Morgen geef ik ze Apekool met vraagstaartjes, Straatstenen met hoepelstokken en Himphamp op een mosterdmolen.

Judith Witte
[email protected]

Terug naar boven